De Jelly Town was zoals altijd kalm.Alle bewoners maakten zich klaar om aan het werk te gaan.De stad lag op de grens tussen Sugar Mountain en Sweet River.Het bevond zich precies op de kruising van de zonnestralen en de kleurrijke regenboog.Vanwege al deze factoren woonden er in deze stad inwoners van verschillende vormen en kleuren.
Zoals altijd, en vanmorgen scheen de zon.Dit hielp de suiker smelten en daalde van de berg af naar een stadsfabriek genaamd "Minicrush".Deze fabriek was de belangrijkste bron van leven voor de bewoners omdat alle gelei die de fabriek produceerde als voedsel diende.
Olifanten werkten in de fabriek omdat ze de sterksten waren.Alle olifanten hadden uniformen en met hun slurf droegen ze vloeistof van de ene machine naar de andere.Om de fabriek te bereiken, moesten arbeiders door een grote tuin vol verschillende soorten fruit.Appels, perziken en mango's groeiden aan bomen.Grote ananasplantages verspreid over de tuin.In de struiken waren de aardbeien rood en de druiven hingen aan alle kanten.Al dit fruit was nodig voor de productie van verschillende geleisnoepjes.
De collega's begroetten bij de oprit.
'Goedemorgen,' zei een olifant.
'Goedemorgen,' zei de ander terwijl hij met zijn slurf de hoed van zijn hoofd tilde.
Toen alle arbeiders hun posities innamen, begon de productie.De olifanten werkten met het lied en het was niet moeilijk voor hen om voedsel te produceren voor de hele stad met de kleur van de fabriek.Op een dag begon een olifant een liedje te zingen en daarna werd dat liedje een enorme hit:
Ik zal mijn buik vullen
met deze smakelijke gelei.
Ik eet het graag allemaal:
roze, paars en geel.
Ik eet het graag in mijn bed:
groen, oranje en rood.
Dus ik doe het met blush
omdat ik van Minicrush hou.
De laatste machine gooide kant-en-klare geleisnoepjes en de olifant ving ze op met zijn slurf.Hij stopte ze in grote gele dozen en stopte ze in een vrachtwagen.Geleisnoepjes stonden klaar voor transport naar de winkels.
De slakken voerden transportoperaties uit.Wat een ironie.Maar juist omdat ze traag waren, deden ze hun werk heel verantwoord.
En deze keer ging een slak de fabriekspoort binnen.Het kostte hem ongeveer drie uur om het erf over te steken en het magazijn te bereiken.Gedurende deze tijd rustte de olifant, at, las het boek, sliep, at weer, zwom en liep.Toen de slak eindelijk arriveerde, zette de olifant de dozen in de vrachtwagen.Twee keer raakte hij de kofferbak en gaf de chauffeur een sein om te gaan.De slak zwaaide en ging op weg naar een grote supermarkt.Toen hij bij de winkel aan de achterdeur aankwam, stonden er twee leeuwen op hem te wachten.Ze pakten een doos tegelijk en legden ze in de winkel.De krab stond aan de balie te wachten en riep:
"Schiet op, mensen wachten."
Voor de winkel stond een grote rij dieren te wachten om snoepjes te kopen.Sommigen waren erg ongeduldig en mopperden de hele tijd.De jongeren stonden stil te luisteren naar de muziek op de koptelefoon.Ze schudden hun ogen zonder te beseffen waarom iedereen om hen heen zenuwachtig was.Maar toen de krab de deur van de winkel opendeed, renden alle dieren naar binnen.
"Ik heb een appelsnoepje en drie aardbeien nodig", zei een dame.
"Je geeft me twee zoete mango's en vier met ananas," zei een leeuw.
'Ik neem een perzik en twaalf druivensnoepjes,' zei de grote olifantendame.
Iedereen keek naar haar.
'Wat? Ik heb zes kinderen,' zei ze trots.
Jelly-snoepjes werden zelf verkocht.Ieder dier had zijn favoriete smaak en daardoor lagen er verschillende soorten snoep in de schappen.De grote olifantenvrouw raapte haar twaalf druiven en een van de perziksnoepjes op.Toen ze thuiskwam, wachtten zes kleine olifanten op hun ontbijt.
"Schiet op, mam, ik heb honger," zei kleine Steve.
Mevrouw Olifant glimlachte vriendelijk en zalfde haar zoon met haar slurf.
"Langzaam, kinderen. Ik heb snoepjes voor iedereen," zei ze en begon twee snoepjes voor elk kind te delen.
Ze gingen allemaal aan de lange tafel zitten en haastten zich naar hun snoepjes.Moederolifant schoof een perzikgelei in haar bord en at met verrukking.Voor dit gezin verliep de dag zoals altijd vredig.De kinderen zaten op een kleuterschool terwijl hun moeder voor die tijd aan het werk was.Ze was lerares op school, dus elke dag als de lessen voorbij waren;ze ging naar haar kleine kinderen en nam ze mee naar huis.Op weg naar huis stopten ze bij een restaurant om te lunchen.De ober naderde de tafel en wachtte op de bestelling van zes kleine olifanten.Elk van hen bestelde twee verschillende geleisnoepjes.Mevr. Elephant zei:
"Voor mij, zoals altijd."
Na de lunch kwam het gezin thuis.Het huis waar de olifant met haar kinderen woonde, had de vorm van een ei en was verdeeld over drie verdiepingen.Zo'n vorm had alle huizen in de buurt.Op elke verdieping hebben twee kinderen geslapen.Het was voor een moederolifant het gemakkelijkst om orde onder de kinderen te scheppen.Toen de kinderen klaar waren met hun huiswerk, zei hun moeder dat ze hun tanden moesten wassen en in bed moesten gaan liggen.
'Maar ik ben niet moe,' klaagde kleine Emma.
"Ik wil meer spelen," klaagde kleine Steve.
"Mag ik tv kijken?"vroeg kleine Jack.
Mevrouw Elephant was echter volhardend in haar voornemen.Kinderen hadden een droom nodig en ze keurde verdere discussie niet goed.Toen alle kinderen in bed lagen, kwam de moeder naar hen toe en kuste hen voor een goede nacht.Ze was moe en kwam amper in bed.Ze loog en viel meteen in slaap.
Het alarm van de klok klonk.Moeder olifant deed haar ogen open.Ze voelde de zonnestralen op haar gezicht.Ze strekte haar handen uit en stapte uit bed.Ze trok snel haar roze jurk aan en zette een bloemenhoed op haar hoofd.Ze wilde dat de eerste voor de winkel kwam om te voorkomen dat ze in de rij moest staan.
"Het is goed. Het is geen grote menigte", dacht ze toen ze slechts twee leeuwen voor de winkel zag.
Even later stonden meneer en mevrouw Crab achter haar.Toen kwamen er studenten die naar school gingen.En beetje bij beetje ontstond de hele buurt voor de winkel.
Ze wachtten tot de verkoper de deur zou openen.Het is een uur geleden dat de lijn werd gevormd.De dieren begonnen zich zorgen te maken.Er ging weer een uur voorbij en iedereen begon zijn geduld te verliezen.En toen werd de deur van de winkel geopend door meneer Krab.
"Ik heb vreselijk nieuws. De snoepjesfabriek is beroofd!"
De chef Sunny zat in zijn grote kantoor.Deze gele dinosaurus was verantwoordelijk voor de veiligheid van dit kleine stadje.Omdat hij constant in de fauteuil van zijn regisseur zat, was hij dik met een dikke buik.Naast hem, op de tafel, stond een kom gelei-snoepjes.De chef Sunny nam een snoepje en stopte het in zijn mond.
"Mmmm," Hij genoot van de smaak van de aardbei.
Toen keek hij angstig naar de brief die voor hem lag waarop overvalfabriek was gepubliceerd.
"Wie zou dat doen?"hij dacht.
Hij dacht na welke twee agenten voor deze zaak zouden inhuren.Het moeten de beste agenten zijn, aangezien het voortbestaan van de stad op het spel staat.Na een paar minuten nadenken pakte hij de telefoon en drukte op een knop.Een piepende stem antwoordde:
"Ja baas?"
'Miss Rose, noem me agenten Mango en Greener,' zei Sunny.
Miss Rose vond meteen de telefoonnummers van twee agenten in haar telefoonboek en nodigde ze uit voor een dringende vergadering.Toen stond ze op en liep naar het koffiezetapparaat.
Sunny zat in zijn leunstoel met zijn benen omhoog op tafel en keek uit het raam.Zijn pauze werd onderbroken door de roze dinosaurus die zonder kloppen het kantoor binnenkwam.Ze had krullend haar verzameld in een grote knot.De leesbril sprong over haar neus terwijl ze met haar brede heupen zwaaide.Hoewel ze dik was, wilde juffrouw Rose zich netjes kleden.Ze droeg een wit overhemd en een zwarte strakke rok.Ze zette een kop koffie neer waar haar baas bij was.En toen ze merkte dat haar baas nog een snoepje wil pakken, sloeg ze de hoofddinosaurus op haar arm.Sunny liet bang de snoepjes vallen.
'Ik denk dat je je aan het dieet moet houden,' zei Rose serieus.
'Wie vertelt het,' mompelde Sunny.
"Wat?"vroeg Roos verbaasd.
"Niets, niets. Ik zei dat je mooi bent vandaag," probeerde Sunny eruit te komen.
Roos' gezicht bloosde.
Sunny zag dat Rose hem begon te knipogen, hoestte en vroeg:
'Heb je de agenten gebeld?'
'Ja, ze zijn onderweg hierheen,' bevestigde ze.
Maar slechts een seconde later vlogen twee dinosaurussen door het raam.Ze waren vastgebonden met touwen.Het ene uiteinde van het touw was vastgebonden aan het dak van het gebouw en het andere aan hun middel.Sunny en Rose sprongen.De baas voelde zich opgelucht toen hij besefte dat het zijn twee agenten waren.Hij hield zijn hart vast en vroeg amper:
"Kun je ooit de deur binnengaan, zoals alle normale mensen?"
Groene dinosaurus, agent Greener, glimlachte en omhelsde zijn baas.Hij was lang en mager, en zijn chef kwam tot aan zijn middel.
'Maar baas, dan zou het niet interessant zijn,' zei Greener.
Hij zette zijn zwarte bril af en knipoogde naar de secretaresse.Roos glimlachte:
"Oh, Greener, je bent charmant zoals altijd."
Greener glimlachte altijd en was in een goed humeur.Hij hield van grapjes maken en flirten met meisjes.Hij was charmant en erg knap.Terwijl zijn collega, agent Mango, helemaal tegen hem was.Zijn oranje lichaam was verfraaid met spieren op zijn armen, buikplaten en een serieuze houding.Hij begreep geen grappen en lachte nooit.Hoewel ze verschillend waren, waren de twee agenten constant samen.Ze werkten goed.Ze hadden zwarte jassen en zwarte zonnebrillen.
"Wat is er, baas?"vroeg Greener en toen leunde hij achterover in de bank naast de tafel.
Mango stond stil te wachten op het antwoord van zijn baas.Sunny liep langs hem heen en bood hem aan te gaan zitten, maar Mango zweeg gewoon.
"Soms ben ik bang voor je," zei Sunny terwijl ze angstig naar de Mango keek.
Toen bracht hij een video uit op een grote videostraal.Op de video was een dikke walrus te zien.
"Zoals je al vernomen hebt, is onze snoepfabriek overvallen. De hoofdverdachte is Gabriël."Sunny wees naar de walrus.
'Waarom denk je dat hij een dief is?'vroeg Groener.
"Omdat hij werd betrapt op beveiligingscamera's."Sunny heeft de video vrijgegeven.
Op de video was duidelijk te zien hoe Gabriël verkleed als ninja de deur van de fabriek naderde.Maar wat Gabriël niet wist, was dat zijn ninjapak klein was en dat elk deel van zijn lichaam was ontdekt.
"Wat een slimme vent," was Greener ironisch.Dinosaurussen bleven de opname bekijken.Gabriel raapte alle dozen met snoepjes op en zette ze in een grote vrachtwagen.En toen riep hij:
"Het is van mij! Het is allemaal van mij! Ik ben dol op geleisnoepjes en ik zal het allemaal opeten!"
Gabriel zette zijn truck aan en verdween.
'We moeten eerst naar dokter Violet, en zij zal ons vitaminesupplementen geven zodat we geen honger krijgen', sprak Greener.
Twee agenten liepen door de straten van een kleine stad.De bewoners keken naar hen en riepen:
"Geef ons onze gelei terug!"
Ze bereikten het stadsziekenhuis en gingen naar de derde verdieping.Een prachtige paarse dinosaurus met kort haar stond hen op te wachten.Mango was verbluft door haar schoonheid.Ze had een witte jas aan en grote witte oorbellen.
"Bent u dokter Violet?"vroeg Groener.
Violet knikte en gaf haar armen aan de agenten.
"Ik ben Greener en dit is mijn collega, agent Mango."
Mango zweeg gewoon.De schoonheid van de dokter liet hem zonder een woord achter.Violet liet hen het kantoor zien om binnen te gaan en daarna nam ze twee injecties.Toen Mango de naald zag, viel hij bewusteloos.
Na een paar seconden opende Mango zijn ogen.Hij zag de blauwe grote ogen van de dokter.Ze glimlachte met knipperende ogen:
"Gaat alles goed?"
Mango stond op en hoestte.
'Ik ben in orde. Ik moet bewusteloos zijn geraakt door de hongerdood', loog hij.
De dokter gaf de eerste injectie aan Greener.En toen kwam ze naar Mango en greep zijn sterke hand.Ze was betoverd door zijn spieren.Dinosaurussen keken elkaar aan zodat Mango niet eens voelde wanneer de naald zijn hand doorboorde.
'Het is voorbij,' zei de dokter met een glimlach.
'Zie je, grote kerel, je voelde het niet eens,' klopte Greener zijn collega op de schouder.
"Ik wil dat je iemand ontmoet," nodigde Violet een rode dinosaurus uit in haar kantoor.
'Dit is Ruby.Ze zal met ons in actie komen,' zei Violet.
Ruby kwam binnen en begroette de agenten.Ze had geel lang haar dat in een staart was vastgebonden.Ze droeg een politiepet op haar hoofd en droeg een politie-uniform.Ze was schattig, ook al gedroeg ze zich meer als een jongen.
'Hoe denk je dat je met ons meegaat?'Groener was verrast.
"Chief Sunny heeft bevolen dat Violet en ik met je mee gaan. Violet zal er zijn om ons vitamine-injecties te geven en ik zal je helpen de dief te vangen," legde Ruby uit.
'Maar we hebben geen hulp nodig,' wierp Greener tegen.
'Dus de baas heeft het bevolen,' zei Violet.
'Voor zover ik weet, is de dief Gabriël in zijn landhuis op de Suikerberg. Hij heeft barricades op de berg geplaatst zodat de suiker niet in de fabriek kon worden neergelaten.'zei Ruby.
Greener keek haar fronsend aan.Het wilde geen twee meisjes meenemen.Hij dacht dat ze hem alleen maar lastig zouden vallen.Maar hij moest luisteren naar het bevel van de chef.
Vier dinosaurussen gingen op weg naar het kasteel van Gabriël.Gedurende de hele tijd waren Greener en Ruby aan het vechten.Wat ze ook zou zeggen, Greener zou het tegenspreken en vice versa.
'We moeten wat rusten,' stelde Ruby voor.
"We hebben nog geen pauze nodig", zei Greener.
'We zijn al vijf uur aan het wandelen. We zijn de halve berg overgestoken,' hield Ruby vol.
'Als we blijven rusten, komen we er nooit aan', betoogde Greener.
"We moeten rusten. We zijn zwak," was Ruby al boos.
"Waarom ben je dan bij ons als je niet sterk bent?"zei Greener trots.
"Ik zal je laten zien wie er zwak is," fronste Ruby en liet haar vuist zien.
"We hebben geen pauze nodig", zei Greener.
"Ja, dat hebben we nodig," riep Ruby.
"Nee, dat doen we niet!"
"Ja, dat hebben we nodig!"
"Nee!"
"Ja!"
Mango kwam dichterbij en ging tussen hen in staan.Met zijn armen hield hij hun voorhoofd vast om ze uit elkaar te houden.
'We zullen rusten,' zei Mango met diepe stem.
"Dit is een kans om je de volgende dosis vitamines te geven," stelde Violet voor en haalde vier injecties uit haar rugzak.
Zodra hij de naalden zag, viel Mango opnieuw bewusteloos.Greener rolde met zijn ogen en begon zijn collega te slaan:
"Wakker worden, grote kerel."
Na een paar seconden werd Mango wakker.
"Is het weer van de honger?"Violet glimlachte.
Toen iedereen zijn vitamines had gekregen, besloten dinosaurussen om onder één boom te blijven.De nacht was koud en Violet naderde langzaam Mango.Hij hief zijn hand op en ze kwam eronder en leunde met haar hoofd op zijn borst.Zijn grote spieren warmden de dokter op.Ze sliepen allebei met een glimlach op hun gezicht.
Ruby maakte een bed van grote hoeveelheden suiker voor haar en ging erin liggen.Hoewel het bed comfortabel was, trilde haar lichaam van de kou.Greener leunde achterover in een boom.Hij was boos omdat Ruby won.Hij keek haar met opgetrokken wenkbrauwen aan.Maar toen hij Ruby zag trillen en het koud had, kreeg hij er spijt van.Hij trok zijn zwarte jas uit en bedekte de politieagente ermee.Hij zag haar slapen.Ze was kalm en mooi.Greener voelde de vlinders in zijn buik.Hij wilde niet toegeven dat hij verliefd was geworden op Ruby.
Toen het ochtend was, deed Ruby haar ogen open.Ze keek om zich heen en zag dat ze bedekt was met een zwarte jas.Greener lag te slapen, leunend tegen de boom.Hij had geen jas, dus Ruby besefte dat hij die aan haar had gegeven.Ze lachte.Mango en Violet werden wakker.Ze gingen snel uit elkaar.Ruby gooide een jas naar Greener.
'Bedankt,' zei ze.
"Het moet per ongeluk naar jou zijn gevlogen," Greener wilde niet dat Ruby besefte dat hij haar met een jas had bedekt.De dinosaurussen maakten zich klaar en gingen verder.
Terwijl vier dinosaurussen de berg beklommen, genoot Gabriël in zijn kasteel.Hij baadde in een bak vol gelei-snoepjes en at een voor een.Hij genoot van elke smaak die hij proefde.Hij kon niet beslissen welk snoepje hij het lekkerst vond:
Misschien heb ik liever roze.
Het is zacht als zijde.
Ik zal dit hieronder nemen.
Oh, kijk, het is geel.
Ik hou ook van groen.
Als je begrijpt wat ik bedoel?
En als ik verdrietig ben,
Ik eet een rode gelei.
Oranje is genot
voor goedemorgen en goedenacht.
Paars waar iedereen dol op is.
Het is allemaal van mij, niet van jou.
Gabriël was egoïstisch en wilde met niemand eten delen.Hoewel hij wist dat andere dieren honger leden, wilde hij alle snoepjes voor zichzelf hebben.
Er kwam een dikke walrus uit het bad.Hij pakte de handdoek en deed hem om zijn middel.Het hele bad was gevuld met jelly beans.Hij kwam de badkamer uit en ging naar zijn slaapkamer.Snoepjes waren overal.Toen hij zijn kast eruit opende, kwam er een bos snoep uit.Gabriël was blij omdat hij alle gelei had gestolen en ze alleen zou opeten.
De dikke dief kwam zijn kantoor binnen en leunde achterover in de leunstoel.Aan de muur had hij een groot scherm dat was aangesloten op camera's die overal op de berg waren geïnstalleerd.Hij pakte de afstandsbediening en zette de tv aan.Hij veranderde van kanaal.Alles rondom het kasteel was in orde.Maar toen zag hij op een kanaal vier figuren de berg beklimmen.Hij richtte zich op en zoomde in op de foto.Vier dinosaurussen bewogen langzaam.
"Wie is dit?"vroeg Gabriël zich af.
Maar toen hij beter keek, zag hij twee agenten met zwarte jassen.
'Die dikke Sunny moet zijn agenten hebben gestuurd. Zo makkelijk krijg je het niet,' zei hij en rende een grote kamer binnen met machines erin.Hij kwam bij de hendel en trok eraan.De machine begon te werken.De enorme wielen begonnen te draaien en trokken aan de ijzeren ketting.De ketting hief een grote barrière op die voor het kasteel stond.De suiker die op de berg smolt begon langzaam te dalen.
Greener en Ruby hadden nog steeds ruzie.
"Nee, aardbeiengelei is niet beter," zei Greener.
"Ja, dat is het," hield Ruby vol.
"Nee dat is het niet.Druif is beter, "
"Ja dat is zo.Aardbeiengelei is het lekkerste snoepje ooit.”
"Nee dat is het niet."
"Ja dat is zo!"Ruby was boos.
"Nee!"
"Ja!"
"Nee!"
"Ja!"
Mango moest opnieuw ingrijpen.Hij ging tussen hen in staan en splitste ze.
'Over smaken moet niet worden gesproken,' zei hij met rustige stem.
Greener en Ruby keken elkaar aan en beseften dat Mango gelijk had.Veel mensen maken ruzie over dingen die er niet toe doen, en dat is alleen maar problemen veroorzaken.Niemand zou ooit kunnen zeggen of een aardbeien- of druivengelei lekkerder is.Iedereen heeft de smaak die hij lekker vindt.En in deze discussie hadden beide dinosaurussen gelijk.
'Hallo mensen, ik wil jullie niet storen, maar ik denk dat we een probleem hebben,' zei Violet angstig terwijl ze met haar hand naar de top van de berg wees.
Alle dinosaurussen keken in de richting van Violets hand en zagen een grote lawine van suiker op hen af komen.Mango slikte een knoedel door.
"Loop!"schreeuwde Groener.
Dinosaurussen begonnen weg te rennen van suiker, maar toen ze hun lawine zagen naderen, beseften ze dat ze niet konden ontsnappen.Mango ving één boom.Greener greep Mango's voeten en Ruby greep Greener's been.Violet kon de Ruby-staart nauwelijks vangen.Suiker is gearriveerd.Hij droeg alles voor zich.Dinosaurussen hielden elkaar vast.Ze slaagden er ternauwernood in om de lawinekracht te weerstaan.Al snel ging alle suiker langs hen heen en ging naar de fabriek.
De olifanten zaten hongerig op het erf van de fabriek.Een van hen zag een grote hoeveelheid suiker op hen afkomen.
'Het is een luchtspiegeling', dacht hij.
Hij wreef in zijn ogen, maar de suiker bleef komen.
"Kijk, jongens", wees hij andere arbeiders in de richting van de lawine.
Alle olifanten sprongen op en begonnen de fabriek klaar te maken voor suiker.
'Het zal genoeg zijn voor een paar jelly boxes. We zullen ze aan vrouwen en kinderen geven,' schreeuwde een van hen.
Het witte laken bedekte de berg.Erdoorheen gluurde een hoofd.Het was Groener.Naast hem verscheen Ruby en toen kwam Mango tevoorschijn.
"Waar is Violet?"vroeg Ruby.
Dinosaurussen doken in suiker.Ze waren op zoek naar hun paarse vriend.En toen vond Mango Violets hand in de suiker en trok haar eruit.Dinosaurussen schudden hun lichaam om zichzelf schoon te maken.Vier vrienden realiseerden zich dat ze met elkaars hulp uit het probleem wisten te komen.Samen hadden ze meer kracht.Ze hielpen elkaar en samen wisten ze de lawine te overwinnen.Ze beseften dat het een echte vriendschap was.
'Waarschijnlijk heeft Gabriel ontdekt dat we eraan komen,' concludeerde Ruby.
'We moeten opschieten,' zei Greener.
Mango tilde Violet op zijn rug en ze versnelden allemaal.
Toen ze het kasteel zagen, gingen ze allemaal op de grond liggen.Ze naderden langzaam een struik.
Greener keek door een verrekijker.Hij wilde er zeker van zijn dat Gabriël hem niet zou zien.En toen zag hij een dief ballet spelen in een kamer.
"Deze man is gek", zei hij.
'We moeten naar de machinekamer en alle suiker eruit halen,' bedacht Ruby een plan.
'Je hebt gelijk,' zei Greener.
Iedereen was vreemd dat Greener het met Violet eens was.Ze lachte.
'Mango, je zult de twee bewakers voor het kasteel uit de weg ruimen,' stelde Ruby voor.
"Ontvangen," bevestigde Mango.
'Violet, jij blijft hier en houdt de wacht. Als er nog een bewaker verschijnt, geef jij het teken aan Mango.'
'Ik begrijp het,' knikte Violet.
'Greener en ik gaan het kasteel binnen en gaan op zoek naar een machine.'
Groener was het daarmee eens.
Drie dinosaurussen gingen naar het kasteel en Violet bleef rondkijken.
Twee dikke walrussen stonden bij de poort van het kasteel.Ze waren moe omdat ze veel gelei aten.Greener gooide vanuit de struik een steentje in de richting van de bewaker.Walrussen keken naar die kant, maar Mango naderde hen van achteren.Hij klopte er een op zijn schouder.De bewaker draaide zich om en zag Mango.Andere dinosaurussen dachten dat Mango de twee bewakers zou verslaan, maar in plaats daarvan begon Mango met een mooie, dunne stem te zingen:
Zoete dromen mijn kleintjes.
Ik zal naar je kijken als mijn zonen.
Ik zal je zoete buiken vullen.
Ik zal je een bos gelei geven.
De bewakers vielen plotseling in slaap, luisterend naar de stem van de mooie Mango.Hoewel het voor Mango makkelijker was om ze met een vuist te slaan en zo het probleem op te lossen, koos Mango toch voor een betere aanpak van het probleem.Hij slaagde erin om van de bewaker af te komen zonder hen te schaden.Hij wist fysiek contact te vermijden en met een prachtig lied doorgang te geven aan zijn vrienden.
De oranje dinosaurus gaf een seintje aan zijn vrienden dat de doorgang veilig was.Greener en Ruby lopen op hun tenen langs de slaperige bewakers.
Toen Greener en Ruby het kasteel binnengingen, zagen ze overal een heleboel snoepjes liggen.Ze openden de deur een voor een, op zoek naar een kamer met een machine.Ze zagen eindelijk het bedieningspaneel.
"Ik veronderstel dat we door deze hefboom te gebruiken alle suiker kunnen bevrijden," zei Greener.
Maar Gabriël verscheen op de deur met een ontsteker in zijn hand.
"Stop!"hij schreeuwde.
Greener en Ruby stopten en keken naar Gabriel.
"Wat ga je doen?"vroeg Ruby.
"Deze ontsteker is verbonden met de gigantische watertank, en als ik hem activeer, zal de tank water vrijgeven en zal alle suiker van de berg oplossen. Je zult nooit meer gelei kunnen maken," dreigde Gabriël.
Ruby bedacht een plan in haar hoofd.Ze wist dat ze sneller was dan een dikke walrus.Ze sprong naar Gabriël voordat hij de ontsteker kon activeren en begon met hem te vechten.
Terwijl Ruby en Gabriel over de vloer rolden, zag Mango buiten dat er niemand binnenkwam. Violet bekeek de omgeving met een verrekijker.Op een gegeven moment zag ze een soldaatwalrus het kasteel naderen.Ze wilde Mango waarschuwen.Ze begon geluiden te produceren als een vreemde vogel:
“Ga!Gaa!ga!”
Mango keek haar aan, maar niets was hem duidelijk.Violet herhaalde:
“Ga!Gaa!ga!”
Mango begreep zijn vriend nog steeds niet.Violet haalde haar schouders op en schudde haar hoofd.Ze begon met haar handen te zwaaien en naar de naderende walrus te wijzen.Mango realiseerde zich eindelijk wat Violet wil dat hij zegt.Hij verwijderde de helm van het hoofd van de slaperige bewaker en trok zichzelf de bewakersjas aan.Mango stond stil en deed alsof hij de bewaker was.Walrus liep langs hem heen en dacht dat Mango een van de bewakers was.Ze knikten naar elkaar.Toen de walrus passeerde, waren Mango en Violet opgelucht.
Ruby vocht nog steeds tegen Gabriel over de ontsteker.Omdat ze vaardiger was, slaagde ze erin een ontsteker uit de hand van de dief te halen en de handboeien om zijn hand te doen.
"Ik heb je!"zei Ruby.
Gedurende die tijd greep Greener een hendel en trok eraan.De wielen begonnen aan de ketting te trekken en de grote slagboom begon omhoog te gaan.Mango en Violet keken hoe alle suiker vrijkwam en begonnen af te dalen naar de fabriek.
"Zij deden het!"schreeuwde Violet en sprong in Mango's knuffel.
De olifanten die in de tuin van de fabriek zaten, merkten dat er een grote hoeveelheid suiker van de berg neerdaalde.Ze begonnen meteen met het produceren van gelei.Ze waren blij dat geheime agenten hen hadden gered.De hoofdolifant riep de slak om snoep te komen halen.De slak zei tegen de leeuwen dat ze erop moesten wachten bij het lossen.De leeuwen vertelden de krab zich klaar te maken voor nieuwe hoeveelheden gelei.En de krab verkondigde aan alle inwoners van de stad dat er voedsel naar de winkels kwam.De dieren besloten een kermis te maken als dank aan hun helden.
Op straat stonden stands met verschillende soorten gelei.Er waren verschillende producten te vinden: gelei in de ronde pot, fruitgeleibeker, autogeleipot, retro familie gelei, tinnen gelei, magische eiergelei, etc. Alle bewoners konden er hun favoriete smaken en geleivorm kopen.
De chef Sunny en Miss Rose wachtten op de helden.Ruby leidde de dief in de handboeien.Ze droeg hem over aan haar baas.Sunny plaatste Gabriel in een politieauto.
"Vanaf vandaag werk je in de fabriek. Je zult beseffen wat de echte waarden zijn en je zult eerlijk zijn zoals iedereen in deze stad."zei Sunny tegen Gabriël.
Toen feliciteerde de chef zijn agenten en gaf ze medailles.Hij gaf opdracht om de mooiste strijdwagen binnen te halen, die de helden door de stad zou vervoeren.
'Het was mij een eer om met je samen te werken,' keek Greener naar Ruby.
'De eer is aan mij,' glimlachte Ruby en stak een hand uit naar Greener.
Ze schudden elkaar de hand en stapten alle vier in de strijdwagen.Vanaf dat moment werden vier dinosaurussen de beste vrienden, ongeacht hun verschillende karakters.Ze werkten samen, hielpen elkaar en gingen zelfs samen naar de bruiloft van chef Sunny en mevrouw Rose.
HET EINDE
